Նիկոլ Փաշինյանի ավտոշարասյան  կողմից հղի կնոջը վրաերթի ենթարկելու ու անօգնական վիճակում թողնելու մասին Նիկոլի քարոզիչներն առ այսօր նոր արդարացնող հայտարարություններով են հանդես գալիս։ Հիմնական արդարացումն այն է, որ  «կառավարական շարասյան վերաբերյալ պրոտակոլ կա»։ Դա այն է, որ շարասյունը չէր կարող կանգնել ու օգնել մահամերձ հղիին։ Չեմ խոսում դրա զազրելի ծիծաղելության մասին։

Ինքս երբևէ իշխանական շրջանակների հետ մոտ չեմ եղել և «բրախած ունեմ նրանց բոլոր պրոտակոլները»։ Կարծում եմ՝ եթե ժողովրդի կողմից է ղեկավարը ընտրվում՝ նրա ամենամեծ պրոտակոլը պիտի լինի մարդ լինելը, ժողովրդի կողմից սիրված լինելը։ 

Այդ դեպքի հետ կապված  իմ մտորումները շատ են։ Ու մտորումներիս բոլոր ճամփան տանում է « ժողովրդի կողմից ընտրված «Նիկոլ Փաշինյանի ու «ժողովրդի կողմից մերժված» Սերժ Սարգսյանի պրոտակոլների համեմատությունը։ Ընտրվածն ու մերժվածը երկուսն էլ կեղծ կատեգորիաներ են, որովհետև մերժվածը ժողովրդի մեջ է, իսկ ընտրվածը ժողովրդից փախած վիճակում է։  Նման համեմատություն ես մի անգամ էլ արել եմ՝ կոնկրետ օրինակով, այսօր կփորձեմ մի այլ օրինակ բերել, որին ինքս ականատես եմ եղել։ 

Նիկոլ Փաշինյանը շատ է խոսում ժողովրդի կողմից ընտրված լինելու մասին և խոսում է ժողովրդի անունից։ Խոսում է, բավական չէ՝  ժողովրդից թաքուն, նրա անունից թշնամու հետ կապիտուլյացիայի գրավոր փաստաթուղթ է ստորագրում ու բանավոր խոստումներով տարածքներ զիճում։ Եթե մարդ իրեն համարում է ժողովրդի կողմից ընտրված ղեկավար, ինչու՞ չի կարողանում դուրս գալ ժողովրդի մեջ։ Սա է «ժողովրդի կողմից , ընտրված լինելու» հիմնական ցուցիչը։ Փշալարերի, ուժայինների թիկունքում թաքնվում է միայն ժողովրդի թշնամին։ 

Հիմա «աշխարհաքաղաքական ինչ որ ուժերի հովանավորությամբ Նիկոլի «պրոտակոլը մի կողմ թողնեմ» ու անցնեմ «Սերժի պրոտոկոլին»՝ կոնկրետ օրինակով։ 
2018-ին (հիշեք թիվը, Նիկոլի ոչ բարով իշխանության գալու տարին ) Կապան քաղաքում Սերժ Սարգսյանի կուսակցության՝ ՀՀԿ-ի  քարոզարշավն էր։ «Պրոտոկոլով» բնական է, Սերժ Սարգսյանը ծրագիր ուներ, գծված, նախանշված։ 

Այդ օրը Սերժ Սարգսյանի տարիքն առած ազգականներից մեկը Սյունիքի մի այլ քաղաքում, բավականին Կապանից հեռու,  մահանում է։ Մահացողի հարազատները գիտեին «Սերժի պրոտոկոլը» և գտնում էին, որ պետք չի նրան ասել՝ միևնույն է, չի կարողանալու գալ։ Բայց տարեց մեկը մտածում է՝ մերը ասելն է, իրենը չգալը։ Իրեն հայտնի ճանապարհով, շրջապատի մարդկանցից մեկի միջոցով լուրը հաղորդում է։ Ոչ մեկը չէր սպասում, որ լուրը տեղ կհասցնեն կամ հասցնելուց հետո նախագահը տարեց ազգականի համար իր կուսակցության քարոզարշավը կթողնի, կգա։ Բայց ի զարմանս հարազատների, Սերժ Սարգսյանը «պրոտոկոլի հերն անիծելով» գալիս է ու մոտ երեք ժամ մնում մահացած ծեր մարդու տանը։ Պատմում են, որ նա լուռ նայում էր մահացածին, մեկն էլ պատմում էր՝ Սերժը իր ազատ կյանքն էր հիշում, իր մանկությունը, աչքերը լիքն էին թախծով, ասես էն ուժեղ Սերժը չլիներ, որից բոլորը քաշվում էին։ 

Դրանից մի երկու ամիս հետո պիտի Սերժին մերժեին։ Սա ասում եմ նրա համար, որ Նիկոլն իմանա, որ ժողովուրդը գլխի է ընկել, որ  Սերժին մերժողը ինքն ու այն ուժերն են եղել, որոնք իրեն բերել են ոչ միայն Սերժին, այլ Արցախն ու Հայաստանը մերժելու համար։ Սերժին մերժելուց երկու-երեք ամիս առաջ Սերժ Սարգսյանը ազատ շրջում էր ժողովրդի մեջ և ուժայինների հետևում, դիպուկահարների նշանառության տակ  Նիկոլի պես  չէր թաքնվում։

Ուզում եմ համեմատեք Նիկոլի  պրոտակոլն  ու «մերժված» Սերժ Սարգսյանի պրոտակոլը։ Որ համեմատեք, գլխի կընկնեք, թե մերժվածն ո՞վ է։ Շարասյունի նույնիսկ վերջին կամ նախավերջին մեքենային  թույլ չի տվել որ կանգնի, որովհետև վախեցել է տարածքի ժողովրդից։ Ուրիշ բան չկա։ Թող արդարացում փնտրողները ուրիշ բան հորինեն, որ ավելի զավեշտալի չլինի։ Օրինակ, ՄԻՊ-ի նման ասեն, որ Նիկոլը չի իմացել, որ մարդ է ընկել մեքենայի տակ։ Եթե հավի ճուտ էլ ընկներ, Նիկոլն առաջինն էր իմանալու։ Համոզված եղեք։

«Հրապարակ»