Երեխաները չեն կենտրոնանում հատկապես դաս սովորելիս. Ինչո՞վ է դա պայմանավորված

Մանրամասներ

Վերջին շրջանում ծնողների մոտ մեծ անհանգստություն կա, որ երեխաների մոտ շատ է նկատվում ուշադրության, կենտրոնացվածության խնդիրներ:

Երեխաները չեն կենտրոնանում հատկապես դաս սովորելիս:

Ինչո՞վ է դա պայմանավորված և ի՞նչ կարելի է անել, կան արդյո՞ք տան պայմաններում մեթոդներ, որոնք ծնողները կարող են կիրառել:

Կա արդյո՞ք դեղորայքային բուժում, որքանո՞վ է դա ճիշտ և արդյո՞ք կախվածություն չեն առաջացնում և նման դեղերի դադարեցումը ի՞նչ հետևանք կարող է ունենալ. այս և մի շարք այլ կարևոր հարցերի մասին «Արմենպրես»-ի «Հարց բժշկին» նախագծի հերթական հաղորդման շրջանակում մանրամասնում է ԵՊԲՀ բժշկական հոգեբանության ամբիոնի վարիչ, «Ինթրա» հոգեկան առողջության կենտրոնի տնօրեն Խաչատուր Գասպարյանը:

Նա ընդգծեց, որ այսօր մարդկությունը թևակոխել է մի դարաշրջան, որտեղ և՛ երեխաների, և՛ մեծահասակների հոգեկան աշխարհի վրա «ռմբակոծություն» է սկսվել լրատվամիջոցների, տարբեր լուսային, գունային էֆեկտներով գովազդների և վիրտուալ աշխարհի կողմից:

Եվ այս ամենի ազդեցության մեջ երեխաները հատկապես առավել զգայուն են:

«Ծնողները պետք է շատ ուշադիր լինեն և պետք է տարբերակեն՝ արդյո՞ք երեխան ունենում է միայն ազատ ժամանակ, որը ծախսում է տարբեր յութուբյան հոլովակներ դիտելու և այլնի վրա, թե՞ խաղեր է խաղում, որոնք ևս լինում են մի քանի տեսակի՝ կարող են երեխայի մոտ ձևավորել կեղծ ինքնագնահատականի բարձրացում, ագրեսիա և այլն:

Կենտրոնացվածության դժվարությունը նաև առնչվում է, ցավոք սրտի, ուժեղ սթրեսային իրավիճակների հետ:

Մենք գիտենք, որ օրինակ, պատերազմից հետո շատ զինվորներ ունեն կենտրոնացվածության խնդիր, նրանք չեն կարողանում նորից վերադառնալ իրենց նախկին աշխատանքին, ուսմանը և այլն»,- ասաց նա:

Մասնագետը նշեց, որ, եթե ծնողները դասերի ընթացքում, և առհասարակ, զգում են, որ երեխաների մոտ կա ցրվածություն, կենտրոնացվածության խանգարում, պետք է անպայման դիմեն հոգեբանի:

Քանի որ միայն մասնագետը կարող է որոշել, թե երեխայի մոտ ինչ խնդիր է:

Հոգեբանը խորհուրդ տվեց ծնողներին, որ փորձեն լինել շատ ուշադիր, կարողանան երեխային հնարավորինս հեռու պահել խաղերից, ամբողջ օրը հեռախոսով զբաղվելուց և ամենակարևորը, պետք է կարողանան դրա փոխարեն երեխայի առօրյան դարձնել հետաքրքիր, որպեսզի նա և՛ ժամանակ, և՛ ցանկություն չունենա խաղեր խաղալու և անիմաստ հոլովակներ դիտելու: