Շուրջ 6000 զոհված հայորդիներ այսօր ողջ ու առողջ մեզ հետ կլինեին, եթե չլիներ այդ անիծյալ իշխանազավթումը. Արտակ Զաքարյան

Մանրամասներ
արտակ

Արտակ Զաքարյանը գրում է. «Անհերքելի դարձած փաստեր

2020թ. արյունալի պատերազմը չէր լինի, եթե 2018թ. ՀՀ-ում չլիներ այդ անիծյալ իշխանազավթումը:

Շուրջ 6000 զոհված հայորդիներ այսօր ողջ ու առողջ մեզ հետ կլինեին, եթե չլիներ այդ անիծյալ իշխանազավթումը:

Արցախի հարցի խաղաղ լուծումն իրականացման գործընթացում կլիներ և Արցախի ինքնիշխան Հանրապետությունը (5+2 շրջաններով) միջազգայնորեն որոշակի կարգավիճակ ստացած կլիներ, եթե չլիներ այդ անիծյալ իշխանազավթումը:

«Զանգեզուրի միջանցք» հայաստանակործան ծրագիրն այսօր գոյություն չէր ունենա, եթե 2018-ին չլիներ այդ անիծյալ իշխանազավթումը:

Հայաստանի ինքնիշխան տարածքներն այսօր օկուպացված չէին լինի, եթե ՀՀ-ում չլիներ այդ անիծյալ իշխանազավթումը:

Ադրբեջանն ու Թուրքիան հայությանն այսպես նսեմացնելու ոչ մի շանս չէին ունենա, եթե ՀՀ-ում չլիներ այդ անիծյալ իշխանազավթումը:

Իրական խաղաղությունն այսօր կայուն, երկարաժամկետ ու արժանապատիվ կլիներ, եթե չլիներ այդ անիծյալ իշխանազավթումը:

Հայ ժողովուրդն այս աստիճան պառակտված, հուսալքված ու մոլորված չէր լինի, եթե չլիներ այդ անիծյալ իշխանազավթումը:

Այսօր տեղի ունեցող համաշխարհային զարգացումներում Հայաստանն ավելի պաշտպանված ու կարևոր գործոն կլիներ, եթե 2018-ին չլիներ այդ անիծյալ իշխանազավթումը:

Հայկական երկու պետությունները հաղթողի կարգավիճակից՝ կապիտուլյացվածի չէին վերածվի, եթե չլիներ այդ անիծյալ իշխանազավթումը:

2018թ.-ին խաբված ամբոխն իր ազգակործան «առաջնորդի» հետևից դուրս եկավ իր իսկ սեփական պետության դեմ ու բերեց այս պատերազմը: Ամբոխը դուրս եկավ իր ժողովրդի լավագույն մասի արյուն-քրտինքով ազատագրված ու պահած Արցախի դեմ: Դուրս եկավ իր ժողովրդի արժանապատվության, իր իսկ անվտանգության, իր անկախության, իր երեխաների ապագայի դեմ:

Սերժ Սագսյանի պես բազմափորձ և լայնախոհ ղեկավարին Նիկոլ Փաշինյանով փոխարինող ցանկացած ժողովուրդ՝ կհայտնվեր նմանատիպ վիճակում, ինչպիսին այժմ մենք ենք:

Այսօր 44-օրյա արյունալի պատերազմի 4-րդ տարելիցն է: Վերքերը շատ խորն են, արյունահոսող ու աննկարագրելի ցավոտ: Մենք, որպես հասարակություն՝ դասեր քաղե՞լ ենք արդյոք: Խիստ կասկածում եմ:

44-օրյա պատերազմում Նիկոլին վստահելով և «հաղթելու ենք» գոչելով՝ դավադրաբար քշվեցինք դեպի պարտության: Դրանից հետո «ապագա կա» գոչելով կորցրեցինք ամբողջ Արցախն ու Հայաստանի այլ տարածքներ:

Այժմ Նիկոլի հորինած «խաղաղության խաչմերուկ» գոչելով նոր դավադրություն են նախապատրաստում հաջորդ՝ ավելի խոշոր պատերազմը ստանալու համար»: