Լիբանանի առաջատար քրիստոնյա քաղաքական գործիչ Սամիր Ջիջիան երեքշաբթի օրը կոչ է արել «Հեզբոլլահին» «հնարավորինս շուտ» հանձնել իր զենքը պետությանը, զգուշացնելով շարժմանը, որ այն այլընտրանք չունի, հաղորդում է AFP-ն։ 

«Հեզբոլլահը այլընտրանք չունի, քան իր զենքը հանձնել Լիբանանի պետությանը... քանի որ պետությունը նման որոշում է կայացրել», - AFP-ին ասել է Ջիջիան Բեյրութի հյուսիսում գտնվող Մաարաբա քաղաքի իր նստավայրից։

«Հեզբոլլահը» Իսրայելի հետ հակամարտության ֆոնին զենքը հանձնելու ճնշման տակ է։ ԱՄՆ-ի ուժեղ ճնշման և Իսրայելի ռազմական գործողությունների սրման վախի տակ Լիբանանի կառավարությունը ձգտում է զինաթափել շարժումը, և բանակը դրա համար ծրագիր է սկսել՝ սկսելով երկրի հարավից։ 

«Հեզբոլլահը, անշուշտ, պետք է դասեր քաղի Համասի հետ ներկայումս կատարվողից։ Սա լրացուցիչ պատճառ է նրանց համար, որպեսզի հնարավորինս շուտ հանձնեն իրենց զենքը պետությանը», - ասել է «Լիբանանյան ուժեր» կուսակցության ղեկավար Ջիջիան։ 

Այս շաբաթ Համասը և Իսրայելը Եգիպտոսում անուղղակի բանակցություններ են վարում ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփի 20 կետանոց առաջարկի վերաբերյալ՝ Գազայի ավերիչ հակամարտությունը դադարեցնելու և երկրում պատերազմից հետո կառավարման ճանապարհային քարտեզ մշակելու վերաբերյալ։ 

2023 թվականի հոկտեմբերին՝ Գազայի պատերազմի ֆոնին, Իսրայելի և «Հեզբոլլահի» միջև հակամարտություն սկսվեց, որը գագաթնակետին հասավ անցյալ տարի երկամսյա լայնածավալ պատերազմով, նախքան նոյեմբերին հրադադարի մասին համաձայնագիրը կնքվելը։ 

Շարժումը ծանր կորուստներ կրեց՝ կորցնելով իր ավագ ղեկավարության մեծ մասին, այդ թվում՝ առաջնորդ Հասան Նասրալլահին։

«Ես իսկապես չեմ հասկանում, թե ինչ են նրանք («Հեզբոլլահը») անում... Ես չէի հասկանում (Համասի) աջակցության համար պատերազմը», - ասաց Ջիջիան՝ հավելելով, որ «պարզ էր, թե որտեղ կհանգեցներ դա»։

Ջիջիայի կուսակցությունը, որը «Հեզբոլլահի» վաղեմի հակառակորդն է, ամենամեծ թվով տեղերն ունի Լիբանանի խորհրդարանում։ Լիբանանի զինված ուժերը, ինչպես Լիբանանի մեծ մասը, հանձնեցին իրենց զենքերը երկրի 1975-1990 թվականների քաղաքացիական պատերազմի ավարտից հետո։ «Հեզբոլլահը» միակ նշանակալի զինված շարժումն էր, որը պահպանեց իր զենքերը, և դա արեց Իսրայելին դիմադրության անվան տակ, որն այդ ժամանակ դեռևս օկուպացված էր Հարավային Լիբանանում։ Այն բազմիցս մերժել է զենքը վայր դնելու կոչերը։ 

Ջիջիան հայտարարել է, որ Լիբանանի իշխանությունները պետք է ավելի մեծ «հաստատակամություն» ցուցաբերեն պետության զենքի մենաշնորհը կիրառելու հարցում։ Ջիջիան պնդում է, որ «Հեզբոլլահի» զինաթափման որոշման իրական ուժը «Իրանի ձեռքում է», որը «երկար ժամանակ» է, ինչ շարժմանը փող և զենք է մատակարարում։