Հունվարի 21-ին Մոսկվա էր այցելել Հայաստանի արտգործնախարար Արարատ Միրզոյանը։ Այս լուրերի հետ կապված ամեն ինչ միանգամից հետաքրքիր է։ Հայաստանի արտգործնախարարության ղեկավարի այցը տեղի ունեցավ Հայաստանի՝ դեպի Արևմուտք «վերջնական շրջադարձի» հերթական քննարկման ֆոնին։ Այս մասին սոցցանցերում գրել է ռուս քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը։
«Այցից կարճ ժամանակ առաջ Վաշինգտոնի և Երևանի միջև ստորագրվեց Ռազմավարական գործընկերության խարտիան։ Այս իրադարձությունից մի քանի օր առաջ Հայաստանի ազգային կառավարությունը խորհրդարան է ուղարկել «Եվրամիությանն անդամակցելու մեկնարկի մասին» նախագիծը։
Սրան գումարենք Հայաստանի իշխանության ներկայացուցիչների մշտական կոշտ հայտարարությունները ՀԱՊԿ-ի և այս ինտեգրացիոն կառույցում Հայաստանի մասնակցության փաստացի «սառեցման» վերաբերյալ, և դուք կստանաք «յուղաներկով պատկեր»։
Սակայն Միրզոյանը մեկնում է Ռուսաստան։ Եվ նա ոչ միայն գնում է, այլ այցելում է Մոսկվա իր ռուս գործընկեր Սերգեյ Լավրովի հրավերով։ Բանակցություններից հետո հայ նախարարը մասնավորապես ընդգծել է, որ վերջին անգամ նմանատիպ ձևաչափով հանդիպում տեղի է ունեցել 2023 թվականի հուլիսին։ Սա նշանակում է, որ երկար դադարն ավարտվել է։ «Հայաստանը շահագրգռված է Ռուսաստանի հետ արդյունավետ քաղաքական երկխոսության շարունակմամբ»,- ամփոփել է Միրզոյանը։
Նախարարները նաև դրական կողմեր են գտել վերջին տարիների երկկողմ հարաբերություններում, մասնավորապես՝ քննարկվել է Մոսկվայում տնտեսական համագործակցության երկկողմ միջկառավարական հանձնաժողովի 23-րդ նիստի անցկացումը։ Արդյունքում Սերգեյ Լավրովն ընդունել է Արարատ Միրզոյանի՝ Հայաստան այցելելու հրավերը։ Երկխոսությունը պահպանելու ակնհայտ շահագրգռվածություն կա։
Բայց որոշակի ընտրողականությունն ակնհայտ է։ Նախարարներն ընդգծել են երկկողմ ապրանքաշրջանառության աճը։ Փաստորեն, Երևանը ԵԱՏՄ-ին մասնակցելուց առանձնապես դժգոհություններ չունի։ Ավելին, եվրասիական ինտեգրացիոն այս կառույցի դրական ազդեցությունը որոշակի խոչընդոտ է դառնում Հայաստանի լայնորեն գովազդվող «եվրոպական ուղու» ճանապարհին։ Բայց դա տնտեսագիտություն է:
Անվտանգության հարցերում «ամեն ինչ բարդ է»։ Նույն Միրզոյանը դիվանագիտորեն ակնարկել է այն «միակողմանի մեկնաբանությունները», որոնք նկատվում են ռուսական կողմի մոտեցումներում և գործողություններում։ Բայց արտաքին գործերի նախարարության ղեկավարին իր կարգավիճակը պահանջում է պոլիտկոռեկտ լինել։ Հայաստանի Ազգային ժողովի նախագահ Ալեն Սիմոնյանը կարող է իրեն թույլ տալ ավելի անկեղծ լինել։ Նրա կարծիքով՝ «ռուսական կողմը Հայաստանի համատեքստում պարտվում է տարածաշրջանում», և դա «Ռուսաստանի սեփական քայլերի և այն բանի հետևանք է և այն, որ Ռուսաստանը մեզ մենակ թողեց տարածաշրջանում և լքեց տարածաշրջանը»։ Այս գնահատականն արվել է Միրզոյանի այցի հետ համաժամանակ։ Իսկ իշխող կուսակցության խոսնակի գործընկերները միանգամայն պատրաստ են կիսելու դա, և այդ տրամադրությունները ներկայացված են նաև հանրապետության հասարակական կարծիքում։
Ռուսաստանցի նախարարի խոսքով՝ Մոսկվան Ադրբեջանի հետ Հայաստանի հակամարտությունում կողմ չի բռնում։ Եվ չնայած ԱՄՆ-ն և ԵՄ-ն պաշտպանում են մոտավորապես նույն դիրքորոշումը, Հայաստանում որոշ քաղաքական գործիչներ Մոսկվայի գնահատականները համարում են իրենց արտաքին քաղաքականության դիվերսիֆիկացիան մեծացնելու պատճառ։
Այս իրավիճակից երկու ելք կա։ Ընդունելով երկկողմ հարաբերություններում ցավոտ կետերի առկայությունը՝ սկսել դիվանագիտական թերապիայի նիստը: Կամ, ընդհակառակը, սկսել քորել վերքերը։ Միամիտ կերպով հավատալով, որ մի դաշնակցի փոխարեն կհայտնվի բոլոր առումներով կատարյալ գործընկեր, ով իր շահերի փոխարեն հանկարծ կսկսի հուզիչ կերպով հոգալ ուրիշների մասին»,- նշել է Մարկեդոնովը:
0Comments