Վերջին տասնամյակներին արևի ակտիվությունն անկում էր ապրում․ արևաբծերի, բռնկումների և կորոնալ զանգվածային արտանետումները քանակը գնալով նվազում էր։ Այս միտումը ստիպել էր որոշ գիտնականների՝ ենթադրել, որ մեր աստղը կարող է մոտենալ նոր «մեծ մինիմումի»՝ այնպես, ինչպես եղել է 1830-ականներին։ 

Սակայն այժմ պատկերն այլ է։ Վերջին 17 տարում արևի ակտիվությունը նորից աճում է․ մագնիսական դաշտի ուժեղացում, ավելի հաճախակի փոթորիկներ և ավելի հզոր արեգակնային քամի։ Արևի անցյալը հիշեցնում է, որ նման տատանումները նորություն չեն։ 1645–1715թթ․՝ գրեթե 70 տարի, Արևը գրեթե առանց արևաբծերի էր․ այս շրջանը հայտնի է որպես Մաունդերի մինիմում։ Հետաքրքիր զուգադիպությամբ, նույն ժամանակ Եվրոպայում գրանցվեցին անսովոր ցուրտ ձմեռներ․ Լոնդոնի Թեմզա գետը նույնիսկ մի քանի անգամ ամբողջովին սառեց։

Սակայն գիտնականները նշում են, որ Արևի ակտիվության՝ նման նվազումները համաշխարհային կլիմայի վրա մեծ ազդեցություն չեն ունենում։ Այն, ինչ այսօր առավելապես փոխում է Երկրի կլիման, մարդու ստեղծած ջերմոցային գազերն են։ Արևի 11-ամյա ցիկլերը գիտնականներին հասկանալի են, բայց երկարաժամկետ տատանումները դեռևս մնում են անբացատրելի։ Ինչու է Արևը փոխել իր ընթացքը, և որքան կտևի այս ակտիվ փուլը, պարզ չէ։