Խոսելով Սահմանադրության մեկնության մասին՝ Դավիթ Հարությունյանը նշեց, որ հազվադեպ է, երբ Սահմանադրությունը մեկնություն չի պահանջում։ Ավելի հաճախ, այնուամենայնիվ, մեկնության անհրաժեշտություն կա, քանի որ չի կարգավորում բոլոր մանրամասները։ Որպես օրինակ նա նշեց՝ օրենքը հակառակ ուժ ունի, եթե մեղմում է պատիժը, որտեղ, թվում է, ամեն բան պարզ է, բայց իրականում շատ հարցեր է առաջացնում։ Ըստ Հարությունյանի՝ դա պահանջում է մեկնության մեթոդիկայի մշակում, որովհետեւ նորմերը, որպես կանոն, գրվում են աբստրակտ։ Այնուամենայնիվ, նախկին նախարարն ասել է, որ տեքստի հետ աշխատանքի ցանկացած մեթոդ չի կարող կատարյալ լինել։
Դավիթ Հարությունյանը նշել է տարբեր մոտեցումների օրինակներ։ Խորհրդայինը 3 մոտեցում ուներ՝ տառացի, իրավունքի ընդհանուր սկզբունքներ եւ արժեքները օրենքից վեր են։ Բայց չկար օրենքի նպատակի տարրը։ Ամերիկյան մեթոդը, ռոմանա-գերմանական դպրոցը։
Որպես ամերիկյան մոտեցման վառ օրինակ նա մեջբերեց սագի եւ շոգեքարշի բախման դեպքը։ Վեճը հասնում է գերագույն դատարան, որը որոշում է. թեեւ մեքենավարը պետք է օրենքով արգելակեր, նորմի նպատակը ուղեւորների եւ ոչ թե սագի կյանքը փրկելն էր։ Սա ցայտուն օրինակ է այն բանի, որ մեկուսացված տառացի եւ թելեոլոգիական (հունարեն «նպատակ» բառից) մեկնությունները կարող են միանգամայն տարբեր արդյունքներ ունենալ։ Դավիթ Հարությունյանը նաեւ ներկայացրեց մեկնության հատուկ մեթոդների օրինակներ։
0Comments