Դուրս եմ գա­լիս Բա­բե­լո­նից. Աղոթարան

Դուրս եմ գա­լիս Բա­բե­լո­նից:

Դուրս եմ գա­լիս ես ինք­նա­կամ`

Ձեռ­քիս սա­փոր, որ շատ շու­տով պիտ դա­տար­կեմ

Ար­ցունք­նե­րից, որ հո­սե­ցին այս­քան եր­կար:

Քան­զի Տե՛ր իմ, բա­վա­կան է մեղ­քը զգալ.

Ժամն է ար­դեն այն հաղ­թե­լու…

Բան­տար­կ­յալ­ներ ա­զա­տե­լու,

Ար­ձա­կե­լու մեր մեջ նիր­հած` Քո մեծ ու­ժը,

Ար­ձա­կե­լու ա­ղոթք­նե­րը ան­դուռ նիր­հած:

ՈՒ վա­ռե­լու լույ­սե­րը այն,

Որ մնա­ցին ան­ձավ­նե­րում…

Կար­մեն ԴԱՎԹ­ՅԱՆ