Ունենք նախարար, որը թշնամանքի հասնող հայտարարություններ էր անում ու նույնիսկ Թումանյանի մեկ քառատող չի կարողանում անգիր ասել

15 ամիս առաջ նոր Հայաստանում նոր կրթության և գիտության նախարար նշանակվեց։

Նոր նախարարը նշանակվեց և առաջին հերթին գրոհի անցավ կրթության ոլորտի առաջամարտիկներից մեկի՝ ԱՅԲ հիմնադրամի, ԱՅԲ դպրոցի և Արարատյան Բակալավրիատի դեմ։ Տարբեր անվանումներ տվեց այդ հաստատություններին և դրանց ղեկավարներին, տարբեր մեղադրանքներ հնչեցրեց։ Նույնիսկ հայտարարեց, որ հրահանգել է ԱՅԲ կրթական հիմնադրամում աուդիտի գործընթաց սկսել (չնայած այն հանգամանքին, որ ԱՅԲ֊ում ամեն տարի աուդիտ անցկացվում էր և հրահանքածը ոչ թե աուդիտ էր այլ պարզապես ստուգում)։
Դրանից հետո նախարարի հերթական #թեժ հայտարարությունն այն մասին էր, որ դպրոցներում սպիտակ վերնաշապիկի պարտադրանքը պետք է վերացվի։

Մեկ այլ #թեժ հայտարարությամբ նախարար Հարությունյանը դպրոցների տնօրեններին անվանարկեց, ասելով, որ նրանք տարբեր մարդկանց սիրուհիներ են և այդ պաշտոններն ունեն հենց այդ հանգամանքի բերումով։

Չեմ էլ անդրադառնում այս 15 ամսվա ընթացքում Արայիկ Հարությունյանի ֆեյսբուքյան ստատուսներին, որոնք նուրբ ասած վայել չեն նախարարի պաշտոնը զբաղեցնող, այն էլ կրթության, գիտության, մշակույթի ոլորտները համարգող, պետական պաշտոնյային։

Հիմա փորձենք ամփոփել այս 15 ամիսը կրթության ոլորտի համար։ Ի՞նչ ունենք։

Ունենք նախարար, որը թշնամանքի հասնող հայտարարություններ էր անում ԱՅԲ հիմնադրամի վերաբերյալ, բայց որն այդպես էլ մինչ օրս չհրապարակեց ԱՅԲ֊ում անցկացված ստուգումների արդյունքները և ներողություն չխնդրեց ԱՅԲ֊ից։

Ունենք կրթության, գիտության և մշակույթի ոլորտի համար պատասխանատու նախարար, ով նույնիսկ Թումանյանի մեկ քառատող չի կարողանում անգիր ասել։

Ունենք նախարար, ով փակեց Կրթության Ազգային Ինստիտուտը, որի բարեփոխման և գործառույթների հզորացման համար ԵՄ֊ն պատրաստվում էր բավական մեծ գրանտ տալ Հայաստանին։

Կրթության ոլորտում ունենք մեծաքանակ կրճատումներ։

Այս կրճատումների ֆոնին ունենք նախարար, ով պարծենում է, որ ուսուցիչների աշխատավրձերն են բարձրանալու (դեռ գրծնականում բարձրացած աշխատավարձ չի տրվել ուսուցիչների), փոխարենը դպրոցներում կան հաստիքներ, որոնք մեկ դրույքից իջեցվում են կեսի։
Ունենք պետական ԲՈՒՀ֊ի 32 տարեկան ռեկտոր։

Ունենք մեկ այլ պետական ԲՈՒՀ֊ի հոգաբարձուների խորհրդի նախագահ, ով իրեն դիրքավորում է որպես կինոերևանցի խուժան։

Մայր ԲՈՒՀ֊ում ունենք քաղաքական հետապնդումբեր, քաղաքական շարժառիթներով հաստիքի կրճատում։
Մեկնաբանության դաշտում գրեք այս 15 ամիսների ընթացքում մեր կրթական ոլորտի ձեռք:

Արեգ Բարսեղյան