Հիսուս Քրիստոսի նամակագրությունը Եդեսիայի Աբգար թագավորի հետ. մաս I

ԱՆՀ­ՐԱ­ԺԵՇՏ ՄԱՆ­ՐԱ­ՄԱՍՆ

Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Սուրբ Ե­կե­ղե­ցուն մոտ գտն­վող նրա զա­վակ­նե­րը և աստ­վա­ծա­սեր գիտ­նա­կան այ­րե­րը տե­ղյակ են մ.թ. ա­ռա­ջին դա­րում ապ­րած հա­յոց Աբ­գար թա­գա­վո­րի և Հի­սու­սի նա­մա­կագ­րու­թյա­նը մեր պատ­մա­հայր Մով­սես Խո­րե­նա­ցու «Հա­յոց պատ­մու­թյան» է­ջե­րից: Սա­կայն պատ­մա­հայ­րը տե­ղե­կաց­նում է մեկ նա­մա­կի և դրա պա­տաս­խա­նի մա­սին:

19-րդ դա­րի ավ­ստ­րիա­ցի ե­րա­ժիշտ, քրիս­տո­նյա միս­տիկ, գիտ­նա­կան Յա­կով Լոր­բե­րի հայտ­նա­գոր­ծու­թյու­նը հա­վա­տի սր­բա­զան սար­սուռ­ներ և հա­վի­տե­նա­կան ար­քա­յու­թյան նա­խա­ճա­շակ­ման ու կան­խա­վա­յել­ման հրճ­վա­լի ե­րա­նու­թյուն է պարգևում հայ քրիս­տո­նյա­նե­րի հա­վա­տա­վոր ու ե­րախ­տա­գետ հո­գի­նե­րին: Լոր­բե­րի բա­ցա­հայ­տու­մը, ո­րո­շա­կի տար­բե­րու­թյուննե­րով միայն, փաս­տում է Խո­րե­նա­ցու վկա­յու­թյու­նը և ո՛չ միայն. գիտ­նա­կա­նի ջան­քե­րով ի մի են բեր­վել Աբ­գա­րի գր­չին պատ­կա­նող բո­լոր յոթ նա­մակ­նե­րը և Փրկ­չի պա­տաս­խան­նե­րը: Այդ նա­մա­կագ­րու­թյու­նը կար­դա­լով` ի­րա­պես հա­վա­տում ես, որ «Բա­նը Մար­մին ե­ղավ և բնակ­վեց մեր մեջ» և հատ­կա­պես մեր` հա­յե­րիս մեջ:

Աբ­գար թա­գա­վո­րի ա­նա­ղարտ հա­վա­տը և Տի­րոջ գո­րո­վա­գին սե­րը սաղմ­նա­վո­րե­ցին Հայ Ե­կե­ղե­ցին, իսկ Լու­սա­վոր­չի սուրբ չար­չա­րանք­նե­րի եր­կուն­քով այն ծն­վեց, մար­տի­րոս­նե­րի ա­րյու­նով ա­ճեց և ա­ռա­քի­նի­նե­րի վար­քով զո­րա­ցավ:

ԱԲ­ԳԱ­ՐԻ Ա­ՌԱ­ՋԻՆ ՆԱ­ՄԱ­ԿԸ ՏԻ­ՐՈ­ՋԸ

Աբ­գար, Ե­դե­սիա­յի թա­գա­վոր, բա­րե­րար և փր­կիչ Հի­սու­սիդ, որ Ե­րու­սա­ղե­մում հայ­տն­վե­ցիր, Փառք:

Լսել եմ Քո մա­սին, և այն բժշ­կու­թյուն­նե­րի, որ կա­տար­վում են Քո ձեռ­քով ա­ռանց դե­ղե­րի և ար­մատ­նե­րի, ո­րով­հետև, ինչ­պես ա­սում են, Դու կույ­րե­րին տեսց­նում ես, կա­ղե­րին քայ­լեց­նում, բո­րոտ­նե­րին մաք­րում, չար ո­գի­ներ ու դևեր հա­նում, դու նաև մե­ռած­նե­րին ես կեն­դա­նաց­նում: Երբ այս ա­մե­նը Քո մա­սին լսե­ցի, մտ­քումս դրի այս եր­կու­սից մե­կը՝ կամ Դու Աստ­ված կլի­նես, որ եր­կն­քից է ի­ջել, կամ Աստ­ծո որ­դի: Այս պատ­ճա­ռով Քեզ գրե­ցի, ա­ղա­չե­լով, որ նե­ղու­թյուն կրես, գաս ինձ մոտ և բժշ­կես իմ ու­նե­ցած հի­վան­դու­թյու­նը: Նաև լսե­ցի, թե հրեա­նե­րը քե­զա­նից դժ­գո­հում են և ու­զում են Քեզ չար­չա­րել, բայց ես մի փոքր ու գե­ղե­ցիկ քա­ղաք ու­նեմ, որ եր­կու­սիս էլ բա­վա­կան է: ՈՒս­տի ա­րի ինձ մոտ, իմ բարձ­րա­պա­տիվ ըն­կեր Հի­սուս և ապ­րիր իմ մայ­րա­քա­ղա­քում, որ­տեղ բո­լո­րը Քեզ կպա­հեն ի­րենց ձեռ­քե­րի վրա և ի­րենց սր­տե­րում:

Սպա­սում եմ Քեզ ան­համ­բեր սր­տով:

ՈՒ­ղարկ­ված է իմ հա­վա­տա­րիմ սուր­հան­դակ և ծա­ռա Եղ­բոր մի­ջո­ցով:

ՏԻ­ՐՈՋ Ա­ՌԱ­ՋԻՆ ՊԱ­ՏԱՍ­ԽԱ­ՆԸ

Ե­րա­նե­լի ես դու, Աբ­գար, քան­զի ու­նես հա­վատ, դեռ Ինձ չտե­սած: Ինչ­պես աս­ված է իմ մա­սին գր­ված Վա­վե­րաթղ­թում. «Տես­նող­նե­րը Ինձ չեն հա­վա­տա­լու, ուս­տի չտես­նող­նե­րը Ինձ հա­վատ են ըն­ծա­յե­լու և ժա­ռան­գե­լու են Հա­վեր­ժա­կան Կյանք»:

Ինչ վե­րա­բե­րում է քո նա­մա­կին, որ­տեղ խնդ­րում ես Ինձ գալ քեզ մոտ, հու­դա­նե­րի հե­տապն­դում­նե­րի պատ­ճա­ռով, կա­սեմ քեզ հետևյա­լը. պետք է այն ա­մե­նը, հա­նուն ին­չի ես աշ­խարհ եմ ե­կել, ինձ հետ կա­տար­վի այս վայ­րե­րում: Ճշ­մա­րիտ եմ ա­սում քեզ. մո­տե­նում է ժա­մա­նա­կը, երբ Ինձ հետ տե­ղի կու­նե­նա Վա­վե­րաթղ­թի հա­մա­ձայն այն Ա­մե­նը, ո­րից հե­տո ես կվե­րա­դառ­նամ այն Բա­նին, Ու­մից ե­կել եմ Հա­վեր­ժու­թյու­նից:

Համ­բե­րիր Քո թեթև ախ­տե­րին: Հենց որ Ես լի­նեմ եր­կն­քում, Ես քեզ մոտ կու­ղար­կեմ իմ ա­շա­կեր­տին, և նա կօգ­նի քեզ և ցույց կտա իս­կա­կան բժշ­կու­թյու­նը քեզ և ձե­րոնց:

Գր­ված է Տի­րոջ ա­շա­կերտ Հա­կո­բի կող­մից, Նա­զա­րե­թի մո­տեր­քում և հան­ձն­ված է Ե­դե­սիա­յի թա­գա­վո­րի սուր­հան­դակ և ծա­ռա Բրա­խին:

Շու­տով, հենց որ Տի­րոջ նա­մակն ստա­նում է Աբ­գա­րը, ծանր հի­վան­դա­նում է թա­գա­վո­րի ա­վագ որ­դին ու ժա­ռան­գոր­դը: Ե­դե­սիա­յի բո­լոր դար­մա­նող­նե­րը նրա ախ­տը հայ­տա­րա­րում են ան­բու­ժե­լի: Դա Աբ­գա­րին հասց­նում է լրիվ հիաս­թա­փու­թյան, և նա իր վշ­տի մեջ գրում է երկ­րորդ նա­մա­կը Փրկ­չին:

ԱԲ­ԳԱ­ՐԻ ԵՐԿ­ՐՈՐԴ ՆԱ­ՄԱ­ԿԸ ՓՐԿ­ՉԻՆ

Աբ­գար, Ե­դե­սիա­յի դժ­բախտ իշ­խան-Բա­րե­րար, Փր­կիչ Հի­սու­սին: Փառք ու պա­տիվ Տի­րո­ջը...

Հի­սուս, ա­մե­նա­բա­րի՜ Փր­կիչ...

Իմ ժա­ռան­գորդ ա­վագ որ­դին պառ­կած է մա­հա­մերձ: Նա ինձ հետ միա­սին շատ ու­րա­խա­ցել է մեր քա­ղա­քը Քո հնա­րա­վոր այ­ցե­լու­թյան առ­թիվ: Չար տեն­դը տա­պա­լել է նրան և ա­մեն րո­պե սպառ­նում է տա­նե­լու: Ես իմ ծա­ռա­նե­րից ար­դեն տե­ղե­կա­ցել եմ, որ նման հի­վանդ­նե­րին Դու բու­ժում ես նույ­նիսկ հե­ռա­վո­րու­թյան վրա, ա­ռանց որևէ դե­ղա­մի­ջո­ցի, միայն Քո Կամ­քի ու­ժով:

Հի­սո՜ւս Փր­կիչ, Դու, որ հի­րա­վի, Ա­մե­նա­բարձ­րյալ Աստ­ծո Որ­դին ես, բու­ժիր իմ որ­դուն: Նա այն­պես է սի­րել Քեզ, որ պատ­րաստ է իր կյան­քը զո­հա­բե­րել Քեզ: Ար­տա­բե­րիր մի բառ, և Քո ա­մե­նա­զոր Կամ­քը կբու­ժի նրան:

Հի­սո՜ւս, Փր­կիչ... Պա­ղա­տում եմ Քեզ, փր­կիր, փր­կիր, փր­կիր որ­դուս հի­մա և այդ մի թող Քո Հա­րու­թյուն առ­նե­լուց հե­տո, որ ա­վե­տել ես Դու: Չէ՞ որ հի­վանդ եմ և ես:

Գր­ված է իմ մայ­րա­քա­ղաք Ե­դե­սիա­յում, ու­ղարկ­ված է իմ նույն հա­վա­տա­րիմ ծա­ռա­յի մի­ջո­ցով:

Ծա­նո­թագ­րու­թյուն: Հով­հան­նե­սի Մեծ Ա­վե­տա­րա­նի 6-րդ հա­տո­րում Տե­րը հի­շում է Ե­դե­սիա­յի թա­գա­վոր Աբ­գա­րին, ո­րը ո­րո­նել է Նրան և Նրա պատ­ճա­ռով այ­ցե­լել է Դա­մաս­կոս, բայց Տի­րո­ջը չի հան­դի­պել տե­ղում:

ԱԲ­ԳԱ­ՐԻ ԵՐ­ՐՈՐԴ ՆԱ­ՄԱ­ԿԸ ՏԻ­ՐՈ­ՋԸ

Աբ­գար, ոչն­չու­թյուն իշ­խան Ե­դե­սիա­յի, Հի­սուս Փրկ­չին, որ հայ­տն­վել է Ե­րու­սա­ղե­մի կող­մե­րում, Հա­վերժ Փառք:

Քո ու­ղեր­ձից ո­ղոր­մա­ծու­թյամբ լի, ո­րը Դու` հա­վի­տյանս հա­վի­տե­նից Տեր, որ բա­րե­հա­ճե­ցիր ա­մե­նա­բա­րիդ ու­րա­խու­թյուն նվի­րել Իմ Որ­դուն և Ինձ` փո­շու մեջ ապ­րող չն­չին ճի­ճուիս, գտ­նում եմ, որ Քո մեջ միայն բնակ­վում է ա­մե­նա­բարձր Սե­րը: Եվ այլ կերպ էլ չի կա­րող լի­նել, քա­նի որ դու միակ Աստ­վածն ես բո­լոր Եր­կինք­նե­րի ու այս Երկ­րի:

Եվ ի­մա­նա­լով իմ որ­դու ան­սահ­ման սե­րը, Դու ինձ նվի­րել ես շատ մեծ ու ան­չա­փե­լի սփո­փանք: Իսկ ես ա­նուժ եմ ինչ-որ բա­նով վար­ձա­հա­տույց լի­նել Քեզ, միայն ես` փո­շի-ոչն­չու­թյունս, ե­րիցս ծն­կի կգամ Քո առջև, խնդ­րե­լով Քեզ ըն­դու­նել ե­րախ­տա­գի­տու­թյունն իմ և իմ որ­դու ա­նու­նից: Այդ առ­թիվ ըն­դու­նիր մեր ան­կեղծ ե­րախ­տա­գի­տու­թյու­նը, որ­պես մեր սի­րո գրա­վա­կան Քեզ և հի­շիր մեզ, Տեր, ինձ հա­մար ան­հաս­կա­նա­լի Քո մեղ­մա­բա­րու­թյամբ:

Նա­յե­լով իմ հի­վանդ որ­դուն, որն օ­րե­ցօր Քեզ սի­րում է ա­ռա­վել, ես ևս ա­կա­մա­յից սկ­սել եմ կա­րո­տել ա­վե­լի, քան ա­ռաջ: Նե­րիր, որ այդ մա­սին գրում եմ Քեզ: Չէ՞ որ ես գի­տեմ, որ մեր բո­լոր մտ­քե­րը հայտ­նի են Քեզ մե­զա­նից ա­ռաջ: Բայց, չնա­յած դրան, գրում եմ Քեզ ա­մեն ինչ, ինչ­պես ընդ­հան­րա­պես մար­դը մար­դուն:

Ես այս­պես եմ վար­վում այն պա­տա­նու խոր­հր­դով, ո­րին Դու պատ­վի­րել ես ինձ: Նա ար­դեն ինձ մոտ է և նա հայտ­նել է ինձ, որ բո­լո­րը, ով­քեր խնդ­րանք ու­նեն, այդ­պես են դի­մում Քեզ: Այդ­պես էլ մենք նրա­նից ի­մա­ցել ենք, որ նա տե­սել է Քեզ: Խո­սում է նա կա­պակց­ված, իսկ գլ­խա­վո­րը` կա­րո­ղա­նում է պատ­մել ու նկա­րագ­րել պատ­կե­րա­վոր: Եվ, հու­րա­խու­թյուն իմ որ­դու, ո­րը դեռ կեն­դա­նի է, թե­կուզ շատ թույլ, այդ պա­տա­նին պատ­մել է մեզ Քո մա­սին. այն­պես հան­գա­մա­նո­րեն և պարզ է նկա­րագ­րել Քո կեր­պա­րը, որ մենք ա­սես տե­սել ենք Քեզ` կեն­դա­նի կանգ­նած մեր աչ­քե­րի առջև:

Իմ մայ­րա­քա­ղա­քում ապ­րում է մի հայտ­նի գե­ղան­կա­րիչ: Ես նրան հրա­վի­րել եմ, և պա­տա­նու խոս­քե­րի հի­ման վրա իս­կույնևեթ ստեղ­ծել է Քո կի­սան­կա­րը: Պատ­կե­րը ցն­ցել է մեզ, բայց երբ պա­տա­նին հա­վաս­տիաց­րել է, որ Դու, Տեր, հենց այդ­պես էլ կաս, մեր ու­րա­խու­թյու­նը դար­ձել է ան­սահ­ման:

Օգտ­վում եմ ա­ռի­թից, որ­պես­զի այս նա­մա­կի հետ իմ սուր­հան­դա­կի մի­ջո­ցով հասց­նի Քեզ նաև Քո դի­ման­կա­րը: Խնդ­րում եմ Քեզ, հայտ­նիր բան­բե­րին Քո կար­ծի­քը, թե այն ինչ­քա­նով է Քեզ նման:

Հի­սուս, մարդ­կա­յին ցե­ղի Փր­կիչ, մի զայ­րա­ցիր ինձ վրա դրա հա­մար... Ո­րով­հետև հե­տաք­րք­րա­սի­րու­թյու­նը չէ, որ ստի­պել է մեզ այդ­պես վար­վել, այլ միայն ան­սահ­ման Սե­րը Քո հան­դեպ և ան­չափ ցան­կու­թյու­նը` ու­նե­նալ գո­նե ինչ-որ բան, ո­րը կա­րող է մեզ հի­շեց­նել Քո կեր­պա­րի և Քո ար­տա­քի­նի մա­սին:

Մեր սր­տե­րը Քո հան­դեպ լի են սի­րով, ո­րով­հետև Դու այ­սու­հետ մեր մե­ծա­գույն գան­ձա­րանն ես, մեր մե­ծա­գույն սփո­փան­քը և մեր սր­տե­րի զար­դը և՛ կյան­քում, և՛ մահ­վա­նից հե­տո:

Հի­շիր մեզ, Տեր, քո սր­տում:

Թող Քո Սուրբ Կամ­քը լի­նի մեզ հա­մար:

ՓՐԿ­ՉԻ ԵՐ­ՐՈՐԴ ՊԱ­ՏԱՍ­ԽԱ­ՆԸ

(Ու­ղարկ­ված է տասն օր անց,

նույն սուր­հան­դա­կով)

Սի­րե­լի իմ որ­դի Աբ­գար... Ըն­դու­նիր իմ օրհ­նան­քը, Իմ Սե­րը և Իմ Ո­ղոր­մա­ծու­թյու­նը:

Այս­տեղ` Հրեաս­տա­նում, ես հա­ճախ եմ ա­սում նրանց, ում Ես փր­կել եմ ա­մեն տե­սակ ախ­տե­րից. «Քեզ փր­կել է քո Հա­վա­տը», բայց եր­բեք ոչ ո­քից չեմ հարց­րել Ես. «Ար­դյոք սի­րո՞ւմ ես դու Ինձ»,- և ոչ ոք դեռ իր սր­տի խոր­քից չի ա­սել Ինձ. «Տեր, Ես սի­րում եմ Քեզ»:

Դու էլ ա­ռանց ինձ տես­նե­լու, հա­վա­տում ես, որ Ես եմ միակ Աստ­վա­ծը, և հի­մա սի­րում ես Ինձ, ինչ­պես վա­ղուց վե­րածն­ված իմ Հո­գու հր­դե­հից:

Աբ­գար, Աբ­գար... Ե­թե դու միայն ի­մա­նա­յիր, ե­թե դու կա­րո­ղա­նա­յիր միայն հաս­կա­նալ, թե ինչ­քան ես դու Ինձ հա­մար թանկ և ինչ­պի­սի ու­րա­խու­թյուն ես Իմ հայ­րա­կան սր­տի հա­մար... Ան­սահ­ման եր­ջան­կու­թյու­նը կա­րող էր քեզ ոչն­չաց­նել, քան­զի չէիր կա­րող դի­մա­նալ դրան:

Ա­ռա­ջի­կա­յում ևս մնա ա­մուր, չնա­յած նրան, որ դու լսե­լու ես իմ մա­սին, չա­րու­թյամբ Իմ դեմ լց­ված հու­դա­նե­րից, ո­րոնք շու­տով Ինձ հանձ­նե­լու են դա­հիճ­նե­րի ձեռ­քը:

Եվ ե­թե դու լսես այդ մա­սին ու, հա­մե­նայն դեպս, չկաս­կա­ծես Ինձ վրա, այն ժա­մա­նակ, քո որ­դուց հե­տո, դու լի­նե­լու ես ա­ռա­ջի­նը, ո­րը հո­գե­պես կեն­դա­նի մաս­նակ­ցու­թյուն է ու­նե­նա­լու Իմ Հա­րու­թյա­նը Իմ մա­հից հե­տո:

Ճշ­մա­րիտ, ճշ­մա­րիտ եմ ա­սում Ես քեզ, հա­վա­տող­նե­րը, որ Իմ ուս­մուն­քը բխում է Աստ­ծուց, հա­րու­թյուն կառ­նեն վեր­ջին օ­րը և բո­լո­րը կդատ­վեն ար­դար դա­տա­վո­րի կող­մից և կս­տա­նան ըստ ի­րենց ծա­ռա­յու­թյան: Բայց ինձ սի­րող­նե­րը, ինչ­պես դու, եր­բեք չեն ճա­շա­կե­լու մա­հը, ո­րով­հետև մտ­քից էլ շուտ նրանք մարմ­նա­վոր կյան­քից հափշ­տակ­վե­լու են հա­վեր­ժա­կան կյանք և մտ­նե­լու են Իմ` ի­րենց Հոր օթևա­նը հա­վի­տյանս հա­վի­տե­նից:

Եվ այդ դու պահ­պա­նիր քո սր­տում, մինչև Ես հա­րու­թյուն առ­նեմ, այն ժա­մա­նակ ան­հա­պաղ քեզ մոտ է գա­լու Իմ ա­շա­կեր­տը, ինչ­պես Ես Իմ ա­ռա­ջին նա­մա­կում ա­սել եմ քեզ, նա բու­ժե­լու է քեզ ու ձե­րոնց, բա­ցի քո որ­դուց, ով Ին­ձա­նից ա­ռաջ ա­ռանց ցա­վի մտ­նե­լու է Իմ ար­քա­յու­թյան մեջ:

Իսկ ինչ վե­րա­բե­րում է դի­ման­կա­րի նմա­նու­թյանն Իմ ար­տա­քի­նին, ա­պա այդ մա­սին քեզ հան­գա­մա­նա­լից կպատ­մի քո սուր­հան­դա­կը, որ Ինձ տե­սել է ե­րեք ան­գամ: Ե­թե որևէ մե­կը ցան­կա­նա ու­նե­նալ իմ պատ­կե­րը և ղե­կա­վար­վի նույն փաս­տարկ­նե­րով, ինչ­պես դու, ու­րեմն դրա­նում ոչ մի մեղք չկա, բայց վայ նրանց, ով­քեր Ինձ կդարձ­նեն կուռք:

Եվ այդ կեր­պա­րը ա­ռայժմ որ­պես գաղտ­նիք պա­հիր քեզ մոտ:

(Գր­ված է Հրեաս­տա­նում, Իմ ա­շա­կեր­տի կող­մից, ով մոտ է Իմ սր­տին, և ու­ղարկ­ված է նույն սուր­հան­դա­կի մի­ջո­ցով):

ԱԲ­ԳԱ­ՐԻ ՉՈՐ­ՐՈՐԴ ՆԱ­ՄԱ­ԿԸ ՓՐԿ­ՉԻՆ

(Գր­ված է նրա եր­րորդ թղ­թից յոթ շա­բաթ անց)

Աբ­գար, ոչն­չու­թյուն իշ­խան Ե­դե­սիա­յի, Հի­սուս Փրկ­չին, ո­րը հայ­տն­վել է Ե­րու­սա­ղե­մի կող­մե­րում և այժմ հե­տապ­նդ­վում է ան­միտ և կույր հրեա­նե­րի կող­մից, ո­րոնք չեն տե­սել ա­ռաջ­նա­յին և Սուրբ Լույ­սին, Արևնե­րի Արևին, նրանց շար­քում:

Իմ ան­գին Փր­կիչ... Հի­սուս... Այժմ ի­րա­կա­նու­թյուն է դար­ձել երկ­րորդ նա­մա­կում քո ա­սա­ծը. եր­կու օր սրա­նից ա­ռաջ իմ որ­դին մա­հա­ցել է ա­ռանց ցավ զգա­լու: Մահ­վան մա­հի­ճում, ար­ցունք­ներն աչ­քե­րին, նա խնդ­րել է ինձ կր­կին Քեզ գրել և ա­սել, թե ինչ­քան ե­րախ­տա­պարտ է Քեզ նրա հա­մար, որ դու փր­կել ես նրան տա­ռա­պանք­նե­րից և մահ­վան եր­կյու­ղից: Մեռ­նե­լիս նա մշ­տա­պես իր կրծ­քի վրա է պա­հել Քո պատ­կե­րը, և նրա վեր­ջին բա­ռե­րը ե­ղել են. «Իմ երկ­նա­յին Հայր, Հի­սուս, Դու հա­վեր­ժա­կան Սեր ես... Դու, որ ճշ­մա­րիտ կյանքն ես հա­վի­տյանս հա­վի­տե­նից, այժմ դու ապ­րում ես նրանց մեջ որ­պես Մար­դու Որ­դի, ո­րոնց ստեղ­ծել է Քո ա­մե­նա­զո­րու­թյու­նը, նրանց տա­լով կյանք ու դի­մա­գիծ, Դու իմ միակ Սերն ես հա­վի­տյանս հա­վի­տե­նից... Ես կեն­դա­նի եմ... Ես կեն­դա­նի եմ... Ես Քե­զա­նով եմ ապ­րում, և Քո մեջ եմ հա­վի­տյան»: Այս խոս­քե­րից հե­տո իմ որ­դին փա­կել է աչ­քե­րը:

Գի­տեմ, Տեր, որ հայտ­նի է Քեզ, թե ինչ­պես է իմ որ­դին ա­վար­տել իր երկ­րա­յին կյան­քը, որ ես և իմ ամ­բողջ ար­քու­նի­քը դառ­նո­րեն լա­ցել ենք նրա հա­մար, բայց այ­նուա­մե­նայ­նիվ գրում եմ Քեզ այդ մա­սին` ինչ­պես մար­դը մար­դուն, մա­նա­վանդ, որ այդ­պես է ե­ղել իմ որ­դու վեր­ջին կամ­քը:

Տեր, նե­րիր ինձ` Քո հան­դեպ մեղ­սակ­ցիս, որ ձանձ­րաց­նում եմ Քեզ չոր­րորդ ու­ղեր­ձով, և խան­գա­րում եմ Քեզ Քո սուրբ ու մեծ աշ­խա­տան­քում, սա­կայն, բա­ցի դրա­նից, կր­կին դի­մում եմ խնդ­րան­քով. ինձ մի զր­կիր Քո մխի­թա­րան­քից: Ուս­տի խնդ­րում եմ Քեզ, իմ ան­գին Փր­կիչ, ա­զա­տիր ինձ այդ հո­գե­կան տան­ջանք­նե­րից ու բզկ­տում­նե­րից: Բայց թող Քո Կամ­քը լի­նի, այլ ոչ թե իմ:

ՓՐԿ­ՉԻ ՉՈՐ­ՐՈՐԴ ՊԱ­ՏԱՍ­ԽԱ­ՆԸ

(Գր­ված Տի­րոջ ձեռ­քով, հու­նա­րեն, ի դեպ,

նա­խորդ ու­ղերձ­նե­րը գր­ված են ե­ղել

հին եբ­րա­յե­րե­նով)

Իմ սի­րե­լի որ­դի ու եղ­բայր Աբ­գար...

Քո որ­դու մա­սին գի­տեմ և տե­ղյակ եմ, թե ինչ­պի­սի գե­ղեց­կու­թյամբ է նա ա­վար­տել երկ­րա­յին կյան­քը, բայց ա­վե­լի գե­ղե­ցիկ է նա սկ­սել իր նոր կյան­քը Իմ Ար­քա­յու­թյան մեջ:

Եվ դու ճիշտ ես վար­վում, որ լա­ցում ես նրա հա­մար, ո­րով­հետև այս աշ­խար­հում քիչ են բա­րե­պաշտ­նե­րը, և նրանք, ով­քեր քո որ­դու նման են, ար­ժա­նի են, որ նրանց հա­մար լա­ցեն:

Ճշ­մա­րիտ եմ ա­սում Ես քեզ` Ես իմ ար­ցունքն եմ նվի­րում քո որ­դուն: Ամ­բողջ աշ­խարհ­ներն են երբևէ ա­ռա­ջա­ցել իմ այդ նույն ար­ցուն­քից: Եվ ներ­կա­յում նման ար­ցուն­քից վե­րածն­վե­լու են Եր­կինք­նե­րը: Ճշ­մա­րիտ եմ ա­սում Ես քեզ` ան­կեղծ ար­ցունք­նե­րը եր­կն­քի ար­ժա­նիք­ներն են, նրանք նման են ան­գին ա­դա­ման­դի և զար­դա­րում են եր­կին­քը դա­րե­դար: Իսկ չա­րու­թյան, ա­տե­լու­թյան, նա­խան­ձի և զայ­րույ­թի ար­ցունք­ներն ամ­րապն­դում են դժոխ­քի հիմ­քե­րը:

Այս­պես, սփոփ­վիր այն գի­տակ­ցու­թյամբ, որ սգում ես լա­վի և բա­րու հա­մար:

Պահ­պա­նիր այդ թա­խի­ծը ևս ո­րոշ ժա­մա­նակ: Շու­տով դու լա­ցե­լու ես նաև Ինձ հա­մար, բայց ոչ եր­կար, ո­րով­հետև գա­լու է Իմ ա­շա­կեր­տը և ամ­բող­ջու­թյամբ բու­ժե­լու է քեզ:

Այ­սու­հետ ե­ղիր ա­ռա­տա­ձեռն ու ո­ղոր­մած, և փո­խա­րե­նը դու գտ­նե­լու ես ո­ղոր­մա­ծու­թյուն: Մի մո­ռա­ցիր չունևոր­նե­րին, ո­րով­հետև նրանք էու­թյամբ Իմ եղ­բայր­ներն են, և ինչ-որ դու ա­նես նրանց հա­մար, ու­րեմն ա­նում ես Ինձ հա­մար, իսկ Ես փոխ­հա­տու­ցե­լու եմ քեզ հա­րյու­րա­պա­տիկ:

Ո­րո­նիր Մե­ծու­թյու­նը, այ­սինքն, Իմ Ար­քա­յու­թյու­նը, այդ ժա­մա­նակ Փոք­րը այս աշ­խար­հում գա­լու է դե­պի քեզ: Իսկ երբ այս աշ­խար­հում ձգ­տես դե­պի Փոք­րը, այդ դեպ­քում, տես, որ հան­կարծ Մե­ծու­թյու­նը չմեր­ժի քեզ:

Ա­հա քո բան­տում բան­տարկ­ված է հան­ցա­գոր­ծը, ով, հա­մա­ձայն քո ի­մաս­տուն օ­րենք­նե­րի, են­թա­կա է մա­հա­պատ­ժի: Իսկ Ես ա­սում եմ քեզ. «Սե­րը և ո­ղոր­մա­ծու­թյու­նը բարձր են Ի­մաս­տու­թյու­նից և Ար­դա­րա­դա­տու­թյու­նից»: Վար­վիր նրա հետ Սի­րո և Ո­ղոր­մա­ծու­թյան օ­րեն­քով, և դու հա­վեր­ժո­րեն միա­նա­լու ես Ինձ և Նրան, ո­րից ծնունդ եմ ա­ռել Մար­դու կեր­պա­րան­քով: Ա­մեն:

(Գր­ված է Իմ կող­մից, Կա­պեր­նաու­մում և ու­ղարկ­ված է նույն սուր­հան­դա­կով):

(շա­րու­նա­կե­լի)

Նա­մա­կում տեղ գտած հոգևոր ար­տա­հայ­տու­թյուն­նե­րի ճշ­տու­մը, սր­բագ­րու­մը`

Ա­շոտ ՍԱՐԳ­ՍՅԱ­ՆԻ և Գա­յա­նե ՄԵԼ­ՔՈՒ­ՄՅԱ­ՆԻ

Նյութի աղբյուրը՝ irates.am