Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին այսօր՝ փետրվարի 15-ին, նշում է Սուրբ Սարգսի տոնը։ Սուրբ Սարգիսը սեր փնտրողների ու գտնողների, սիրո համար պայքարողների ու չհանձնվողների տոնն է:

Սուրբ Սարգսի կերպարը խորհրդանշում է սրբության հաղթանակը մեղքի ու չարի, կռապաշտության հանդեպ: Ժողովրդական բնագրերում զորավորը հանդես է գալիս որդու՝ Մարտիրոսի հետ, որպես երկնավոր ձիավոր, որի հրեղեն ձին սլանում է ամպերի վրայով ու նիզակով խոցում վիշապին:

Զորավարը իր որդու և 14 քաջ մարտիկների հետ նահատակվել է հանուն քրիստոնեական հավատքի, հանուն Սիրո:

Սուրբ Սարգսի տոնը Հայաստանում նշվել է տարբեր ժողովրդական խաղերով:

Երիտասարդները կերել են աղի բլիթը՝ սպասելով, որ երազում կտեսնեն իրենց ապագա սիրելիին: Հաջորդ օրը «աղջիկ ժողվրտանքը»-ի ժամանակ հարսնացու աղջիկները հավաքվել են, միմյանց պատմել ու մեկնաբանել տեսած երազները: Պարել են, երգել, կատակել: Փեսացուներն էլ փորձել են հանդիպել սիրելիներին:

Ժամանակին ուրբաթ երեկոյան տանտիկինները ամանով չոր փոխինդ են դրել տան կտուրին կամ դռան ետևում, մոմեր կամ կանթեղ վառել, հուսալով, որ զորավարը կայցելի իրենց տուն՝ իր ձիու պայտի հետքը թողնելով փոխինդի վրա: Պայտի հետքը դիտվում էր երազանքների իրականացման խորհրդանիշ: Տանտիրուհին փոխինդից հետո խաշիլ էր եփում, որ ճաշակում էին տան բոլոր անդամները: Անվանդազրույցը պատմում է՝ կռվելու ընթացքում զորավարի գրպանում եղած օրապահիկ աղանձը վերածվել է փոխինձի: Քաջն այն ճաշակել է ու կարողացել հագեցնել երկարատև քաղցը:

Թվարկածները՝ աղի բլիթի ճաշակումը կամ կտուրին փոխինձ դնելը և այլն, ոչ թե գուշակություններ են, այլ ժողովրդական սովորություններ, խաղեր, որոնց նպատակը առօրյան հետաքրքիր դարձնելն էր, ընտանիքով միասին տարբեր խաղերի մասնակցելը: